Sztolnia Czarnego Pstrąga to 600-metrowy fragment Głębokiej Sztolni „Fryderyk”, najdłuższej sztolni odwadniającej w Tarnowskich Górach, związanej z królewską kopalnią rudy ołowiowo-srebrowej „Fryderyk”, założoną w 1784 roku.

 

   Wkrótce po rozpoczęciu działalności kopalni „Fryderyk” w 1784 roku, dostrzeżono potrzebę nowego systemu odwadniania. Postanowiono zbudować nową sztolnię, która miała zastąpić wcześniejsze systemy, w tym sztolnię „Krakowską”. Projekt górmistrzów Thürnagela i Eislebena z listopada 1820 roku zakładał budowę sztolni o długości 4570 metrów. Prace rozpoczęto 21 kwietnia 1821 roku w Ptakowicach, gdzie zbudowano kanał odprowadzający wody oraz ozdobny portal wylotu.

 

   Sztolnię drążono równocześnie z 14 przodków i 25 szybikami wentylacyjnymi. Budowę zakończono 15 lipca 1834 roku. Uroczystość otwarcia miała miejsce przy wylocie sztolni i szybie „Adolph” (obecnie „Staszic”) z okazji 50-lecia kopalni „Fryderyk”.

 

   Sztolnia Czarnego Pstrąga została udostępniona do zwiedzania w 1957 roku i jest częścią Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Razem z Zabytkową Kopalnią Srebra została uznana za pomnik historii w 2004 roku. W 2017 roku wpisano ją na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

 

   Trasa turystyczna przebiega między szybami „Ewa” i „Sylwester”. Zwiedzanie odbywa się łodziami, co pozwala na podziwianie stalaktytów i autentycznych partii chodnika wykutego w dolomitowej skale. Podczas wycieczki, przewodnik opowiada o historii górnictwa tarnogórskiego. Szerokość sztolni waha się od 1,2 do 2,5 m, wysokość do 4 m, a głębokość wody od 0,7 do 1 m.

 

   W 2020 roku, podczas Industriady, otwarto nową bazę turystyczną z centrum obsługi, sklepem, salą edukacyjną i tarasem widokowym, usytuowaną przy szybie „Sylwester”.